Kojić: Srbi i dalje čekaju pravdu, dok teče farsa zvana suđenje Dudakoviću

Farsa zvana suđenje nekadašnjem komandantu Petog korpusa takozvane Armije BiH Atifu Dudaković za ratne zločine nad srpskim civilima i vojnicima na području Krajine 1995. godine pokazatelj kako selektivno radi Sud BiH i u čijim je raljama, izjavio je Srni predsjednik srebreničke Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Branimir Kojić.

Kojić ističe da činjenica da je samo na području srednjeg Podrinja i zapadnokrajiških opština ubijeno više od 5.500 Srba, a da niko još nije adekvatno kažnjen potkrjepljuje stav da je Sud BiH antisrpski i da njegova misija nije ništa drugo do kreiranje lažne istorije.

- Sud BiH, kao bolesno čedo Haškog tribunala, nastavlja praksu presuđivanja samo Srbima i sa majorizacijom srpskih žrtava. Bez obzira ko ubijao Srbe - da li su to muslimanske ili hrvatske snage, Sud BiH je svima presuđivao isto, a to je oslobađanje njihovih monstruma jer su Srbi širom BiH ubijani monstruozno, krvnički i masovno - naveo je Kojić.

SUD SE RUGA SRBIMA I ISTINI

On je rekao da se pune tri decenije od zločina u zapadnokrajiškim opštinama, Sud BiH ruga Srbima i pokazuje neopštovanje za 2.214 srpskih žrtava, ne procesuirajući nikoga za zlo koje je počinjeno.

- Kada znamo da su ove opštine postradale od udruženih muslimansko-hrvatskih snaga potpomognutih NATO avijacijom, to daje jasnu sliku da su Srbi bili planirani za odstrel i nestanka - ocijenio je Kojić.

Predsjednik Republičke organizacije porodica zarobljenih, poginulih boraca i nestalih civila Isidora Graorac rekla je Srni da se Srbi danas sjećaju tih teških dana oktobra 1995. godine, kada su regularne Hrvatske snage počinile zločin u Mrkonjić Gradu i pobile srpske civile, zajedno sa vojskom, pronađeni kasnije u masovnoj grobnici u ovom gradu.

- Kao nebrojeno puta do sad, procesi traju godinama, optuženi se puštaju na liječenje ili im se, ako ih osude, dozvoli odlazak u treće zemlje...Šta se čeka? Da umru, da pobjegnu ili da se postupci uopšte ne vode - istakla je Graorčeva.

Ona je ocijenila da je za slučaj Mrkonjić Grada jasno ko je počinio ratne zločine i da za sve postoje dokazi, ali da ova opština nije dočekala da se priznaju počinjena nedjela.

- Prošlo je ravno 30 godina, zar treba više? Zar Sud i Tužilaštvo BiH imaju odgovor zašto se ovaj predmet ne stavi u rad i prioritet? Čekaju da odustanemo. Nećemo, dok Srbi hodaju ovim gradom i ovom zemljom, dok postoje porodice stradalih, dok postoje tragovi nečovještva, dok postoji i posljednji tračak nade da bi se zločinci našli iza brave - poručila je Graorčeva.

Ona je konstatovala da sve to neće vratiti ubijene niti će pomoći da zacijele rane, ali da će učiniti da porodice dobiju potrebnu satisfakciju i vjeru u Sud i pravdu.

- Mada, realno, kasno je za to. Mrkonjić Grad 30 godina čeka pravdu, čeka proces, čeka ratnu odštetu za uništene živote, uništenu imovinu, za uništenu prošlost, ali nadu za budućnost u kojoj naši potomci moraju znati šta smo prošli i šta doživjeli - kaže Graorčeva.

NEMA NAZNAKA DA ĆE ZLOČINCI BITI KAŽNjENI

Proces pred Sudom BiH bivšem generalu takozvane Armije BiH Atifu Dudakoviću i drugima za ratne zločine nad Srbima u zapadonkrajiškim opštinama, počinjene prije tri decenije, traje godinama, uz brojne opstukcije koje sve dodatno obesmišljavaju, pa nema ni naznake da će zločinci adekvatno biti kažnjeni.

Suđenje Dudakoviću razvlači se u nedogled zbog njegove navodne bolesti, pa su ročišta često odgađana iako se optuženi bez problema pojavljivao na kojekakvim okupljanjima.

Ovaj predmet protiv Dudakovića odavno već nema nikakve veze sa pravom i pravičnošću, jer se procesuiranje odugovlači na sve moguće načine.

Protiv Dukakovića i 14 pripadnika Petog korpusa takozvane Armije BiH optužnica je potvrđena još u oktobru 2018. godine, ali je sudski postupak prvo odgođen zbog pandemije virusa korona, a onda i zbog navodne bolesti Dudakovića.

Kako je tada saopšteno, on tada nije bio u stanju da dolazi i prati suđenje, ali ga ta "bolest" nije spriječila da sjedne za volan, pa čak i da učestvuje u saobraćajnoj nesreći.

Nije trebalo puno čekati da se neko opet razboli. Suđenje je bilo prolongirano i u julu 2023. godine nakon "nezgode koju je doživio jedan od optuženih Edin Domazet".

Ročište u predmetu "Atif Dudaković i drugi" otkazano je sredinom oktobra 2023. godine jer se "jedan od optuženih nalazi na bolničkom liječenju".

Ovo su samo neki od brojnih odgađanja ročišta u ovom procesu. Na posljednjem ročištu 22. septemba patolog Željko Karan je na suđenju Dudakoviću i drugima za zločine nad srpskim civilima i vojnicima na području Krajine 1995. godine rekao da, ukoliko na žrtvama nisu pronađene povrede na kostima, to ne znači da smrt nije nastupila nasilnim putem.

Govoreći o jednom od slučajeva u kojem je utvrdio prostrelnu povredu karlice, kao i prelom ruke i rebara, Karan je naveo da se ne može na kostima utvrditi da li je rana od projektila nastala za života.

- Nije nemoguće da neko rafal ispuca u leš, ali koliko je to vjerovatno?", rekao je Karan.

Branilac je prezentovao zaključke doktora o povredama glave kod Perke Egelje, kod koje je oko vrata pronađen konopac, pitajući doktora da li je dobio izvještaj policije da je ona pronađena u šumi obješena o drvo, na šta je Karan rekao da mu to nije poznato.

Za ubistvo više od 300 Srba, većinom civila, na području Bosanskog Petrovca, Ključa, Bosanske Krupe i Sanskog Mosta 1995. godine, te progone i uništenje vjerskih objekata, sudi se bivšem komandantu i pripadnicima Petog korpusa Armije BiH.

Riječ je o Atifu Dudakoviću, te Sanelu Šabiću, Ibrahimu Šiljediću, Safetu Salihagiću, Adisu Zjakiću, Redžepu Zlojiću, Samiru Solakoviću, Fatmiru Muratoviću, Muharemu Aleševiću, Edinu Domazetu, Ejubu Koženjiću, Ibrahimu Nadareviću i Saidu Mujiću.

U Mrkonjić Gradu danas će biti obilježeno 30 godina od agresije na 13 zapadnokrajiških opština i zločina nad 2.214 srpskih civila i vojnika koji su počinili pripadnici hrvatskih oružanih snaga i takozvane Armije BiH za koje, uprkos brojnim dokazima, niko nije adekvatno kažnjen.

Naime združene snage Hrvatske vojske, HVO-a i takozvane Armije BiH, potpomognute dejstvima NATO-a, izvršile su agresiju na 13 zapadnokrajiških opština u septembru i oktobru 1995. godine.

Agresija je izvršena na opštine Grahovo, Glamoč, Kupres, Šipovo, Srbobran, Јajce, Ripač, Drvar, Petrovac, Ključ, Krupa na Uni, Sanski Most i Mrkonjić Grad.

Prema podacima Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, tokom agresije ubijeno je 2.214 lica srpske nacionalnosti, sa vjekovnih ognjišta protjerano je 120.000 Srba, te opljačkana pokretna imovina, a nepokretna uništena.

Među ubijenim je 753 srpskih civila, od kojih se 149 vode kao nestali, kao i 1.461 pripadnik Vojske Republike Srpske, od kojih se njih 79 još vode kao nestali.

Na područiju tih opština pronađena je 41 masovna grobnica sa ukupno 1.112 tijela. Najveća masovna grobnica pronađena je na pravoslavnom groblju u Mrkonjić Gradu i iz nje je ekshumirano 181 tijelo. Na pravoslavnom groblju u Mrkonjić Gradu pronađena je najveća masovna grobnica iz koje je ekshumirano 181 tijelo.