Šta bi bilo kada bi Putin bacio osrednju 'nuklearku' na neku od metropola

Kada je počela trka u nuklearnom naoružanju između SAD i Sovjetskog Saveza, koja je karakterisala Hladni rat, stvorena je prijetnja nestanka čovječanstva u slučaju puštanja nuklearnih bombi. Uprkos raznim multilateralnim sporazumima o ograničenju naoružanja, broj nuklearnih bojevih glava SAD i Rusije i dalje se penje na hiljade, što je više nego dovoljno za potpuno obostrano uništenje.

Odluka ruskog predsjednika Vladimira Putina, koji je prošlog mjeseca pogodio Ukrajinu balističkom raketom bez presedana, primorala je svjetske lidere i vojne komandante da se suoče sa novom mogućnošću udara na metu na Zapadu ili nekog od njegovih saveznika. Iako postoje sistemi ranog upozorenja, ostaju scenariji u kojima bi veliki gradovi mogli pretrpjeti izolovani napad.

Ovo je istražio "Dejli mejl" uz pomoć modela koji je napravio Aleks Velerštajn, profesor i istoričar nuklearne tehnologije. Kao primjer uzeli su rusku ICBM bombu Topol-M SS-27, kada bi bila detonirana nad nekim od najvećih evropskih i američkih metropola. Topol nije najrazornije rusko nuklearno oružje, kao što je ICBM RS-36, koja nosi više bojevih glava.

Uprkos tome, Topol i dalje ima procijenjeni prinos od približno 800 kilotona, što je 50 puta više od prinosa prve atomske bombe bačene na Hirošimu 1945. godine. Procjene žrtava i izvještaji o šteti zasnovani su na primjeru eksplozije bojeve glave nekoliko stotina metara iznad zemlje. Ne obuhvataju žrtve koje bi u narednim danima, nedjeljama i mjesecima umrle od posljedica zračenja, nedostatka hrane, vode i medicinske njege.

London

Pošto eksplozija stvara oblak pečurke u vazduhu, požari bi se proširili na veliko područje Engleske i izložili ljude u podzemnim skloništima trovanju ugljen-monoksidom. Svako u krugu od tri kvadratna kilometra od detonacije bi izgorio.

Zgrada parlamenta i Bakingemska palata bili bi uništeni. Vrućina bi izazvala talas eksplozija koji bi sravnio zgrade.

Model predviđa da će skoro milion ljudi biti ubijeno u istoj sekundi, a još 2,2 miliona bi zadobilo ozbiljne povrede koje bi vjerovatno dovele do smrti.

Pariz

Žrtve u francuskoj prijestonici bile bi još gore. Prema modelu, u eksploziji odmah pogine 1,5 miliona ljudi, a broj povrijeđenih raste na 2,7 miliona.

Topol detoniran iznad centra Pariza uništava Ajfelov toranj i Palatu Šajo, kao i druge kulturne spomenike koji postaju ruševine.

Amsterdam

Holandija ima manje stanovnika od Londona i Pariza, pa je i broj žrtava manji. Međutim, zbog svoje manje veličine, Amsterdam bi bio skoro potpuno zbrisan sa mape.

Prema modelu, oko 370.000 ljudi poginulo bi odmah nakon eksplozije, a više od 530.000 bi bilo teško povrijeđeno. Centar grada i obližnja luka bili bi uništeni, a zgrade u susjednom gradu Harlemu pretrpjele bi štetu od eksplozije.

Rim

Prema modelu, Topol u glavnom gradu Italije ostavio bi mrtvih oko 770 hiljada stanovnika, dok bi više od milion njih bilo teško povrijeđeno.

Koloseum bi bio potpuno uništen, zajedno sa Panteonom i velikim dijelom starog grada. Vatikan bi takođe pretrpio ogromnu štetu i većina stanovništva bi umrla.

Udarni talas eksplozije razbio bi sve prozore do mjesta Dragona, samo nekoliko kilometara od obale Sredozemnog mora.

Berlin

Skoro 640.000 ljudi poginulo bi u trenutku eksplozije iznad centra Berlina, a skoro duplo više, oko 1,2 miliona, zadobilo bi povrede opasne po život.

Brandenburška kapija, Berlinska katedrala i zgrada njemačkog parlamenta bili bi svedeni na ruševine. Svi stanovnici do predgrađa Špandaua i Vilhelmštata zadobili bi značajne opekotine, a talas eksplozija u Njemačkoj uništio bi zgrade do predgrađa grada Potsdama.

Varšava

U istoj sekundi, Topol bi ubio oko 615.000 ljudi u Poljskoj, dok bi još 750.000 stanovnika bilo povrijeđeno.

Većina starog grada Varšave, kao i finansijski i poslovni centar, postali bi samo ruševine. Talasi eksplozija bi stigli do predgrađa Nacionalnog parka Kampinos, udaljenog skoro 20 kilometara.

Helsinki

U rijetko naseljenoj prijestonici Finske, eksplozija u Topolju izazvala bi smrt više od 120.000 građana, dok bi još 300.000 stanovnika zadobilo teške povrede.

Najveći dio arhipelaga na kome je izgrađena prijestonica bio bi uništen, dok bi aerodrom udaljen oko 16 kilometara pretrpio štetu od udarnog talasa.

Stokholm

U glavnom gradu Švedske, prema modelu, broj poginulih je duplo veći nego u Helsinkiju i iznosi oko 268 hiljada, a broj povrijeđenih se penje na pola miliona.

S obzirom na to da je područje gušće naseljeno, došlo bi do značajnih oštećenja infrastrukture. Kraljevska palata i gradska vijećnica u Stokholmu nestale bi od talasa eksplozije koji bi se proširio na Danderid, Djursholm, Huddinge i Boo.

Vašington 

Uticaj Topola u ​​srce američke političke prijestonice izbrisao bi nekoliko znamenitosti i lokacija koje su postale sinonim za istoriju i politiku SAD.

Bijela kuća i zgrada Kapitola bili bi srušeni, zajedno sa spomenikom Vašingtonu, Smitsonijan nacionalnim muzejom američke istorije i Nacionalnim arhivom. Broj mrtvih popeo bi se na 485 hiljada, dok bi još 839 hiljada ljudi zadobilo teške povrede.

Ljudi koji žive u oblasti Bethesda zadobili bi opekotine trećeg stepena, a talas eksplozije bi se proširio izvan Koledža Parka.

Njujork

S obzirom na gustinu naseljenosti i količinu infrastrukture, nije iznenađujuće da bi vazdušni napad na centar Njujorka imao katastrofalne posljedice. Udar uništava skoro sve u sljedećim oblastima: Soho, Lover East Side, East i Vest Vilidž.

Erupcija bi sravnila zgrade i ubila građane u Midtaunu, Long Ajlendu, Vilijamsburgu, Bruklinu i Aper Ist Sajdu, kao i u Hobokenu.

Stanovništvo Harlema, Bušvika i Sjevernog Bergena zadobilo bi opekotine trećeg stepena, a eksplozijski talas bi se proširio sve do Bronksa. Poginulo bi oko 1,5 miliona ljudi, a broj povrijeđenih dostigao bi i do tri miliona.

Požar bi se proširio, a hitne službe bi bile onemogućene zbog urušavanja infrastrukture i velike količine ruševina.

Oni koji bi mogli da se sklone unutar zgrade, idealno ispod stola ili u ormaru, imali bi veće šanse da prežive, ali bi ih eksplozijski talas i dalje vjerovatno ubio.

Iako je krug zračenja ograničen na centar grada, njegovi efekti bi se mogli širiti u zavisnosti od vremenskih uslova.

Pogođeni bi osjećali mučninu, zbog oštećenih krvnih sudova i koštane srži, što slabi sposobnost tijela da proizvodi bijela krvna zrnca potrebna za borbu protiv infekcije.

Tijelo bi počelo da se raspada, pa stanovništvo ostaje podložno raznim infekcijama i unutrašnjim krvarenjima.

Zbog uništenja većeg dijela infrastrukture, odgovornost za spasavanje bi na kraju preuzele bolnice i vatrogasne službe u predgrađima prijestonice, prenosi "Dejli mejl".